16 questions posed by tamil writer Gnani Sankaran regarding atomic power

1. from 31% the contribution of electricity production in Japan by Nuclear Power Units is down to 2%, because he government of Japan had shut down 52 nuclear power plants and the remaining 2 may be shut down in May. do you know the reasons for the same?



2. are you aware that there have been 200 accidents in the Kalpakkam atomic power plant and one of them was very nearly catastrophic



3. the former Russian President Gorbachev has stated more than 2000 people died of the Chernobyl disaster, however our former President Kalam claims that only 57 people died in this accident (in his bid to promote the Atomic power plant in Koodankulam), do you know what is true



4. while the Adayar Cancer Institute in Chennai has listed ‘radiation’ as one of the causes for cancer, the director of this institution, Dr. Shantha, appears on television advertisements placed by Atomic Energy Commission to claim that radiation doesn’t cause cancer, do you know what is the truth behind this



5. the former head of atomic energy commission India, M.R.Srinivasan claims that at the time of choosing the Koodankulam site for the atomic power plant, the place looked like a desert and there was no habitation around, if this were true, the thousands of people who have been living there and who have been leading the protest must be a mirage of some kind, do you if they are for true



6. the atomic energy commission of India has been revising its claims of electricity generation every five years but has never been able to deliver the promised amount of electricity in the last forty years. they have produced less than 5% of the promised electricity thus far. are you aware of this?



7. no atomic power plant in India can claim to be producing more than 50% of its capacity and the 30 year old Kalpakkam achieved this landmark only in the last years, are you aware of this?



8. if Koodankulam goes operational immediately also, it cannot generate electricity till August and even then it can only generate 40% of its promised 1000 MW and of this 400MW, about 48 MW will be consumed by the plant itself and of the remaining 352 MW, 70 MW will go in transmission losses and of the remaining 282 MW even if Narayanaswami (the Minister of State at the PMs office from Pondicherry who has been leading the government’s tirade against the anti-Nuclear plant activists) prevails, Tamilnadu may get only about 140 MW (against the current shortfall of over 1000MW for the state), are you aware of this?



9. Kalpakkam atomic power plant was affected not just during the tsunami, but, also during the recent Thane cyclone. are you aware of it? there is a recent publication of an volcano near Kalpakkam and the atomic energy commission is unaware of this, do you know about this?

10. do you know that the atomic energy commission made claims that no tsunami or cyclone can affect Kudankulam and Kalpakkam and after the occurrence of the tsunami (2004) it has revised this claim to ‘no tsunami over 9 mts will occur’, are you aware of such revised prediction?

11. the Russian company that has built the atomic power plant in Koodankulam has enquiries being carried out against it in that country for poor quality work and corruption. are you aware of this?



12. if there is a major accident in Kalpakkam, it could potentially destroy Poes Garden (where the residence of Jayalalitha is based in Chennai), Gopalapuram (where Karunanidhi, the ex-CM lives) and Pondicherry. similarly, if any accident takes place in Kudankulam, much of southern Tamilnadu and parts of Kerala too can be completely wiped out. are you aware of this?



13. are you aware that no where in the world insurance companies provide insurance cover for atomic power plant accidents though they provide cover for all kinds of man-made and natural calamities from air plane crash to natural death, why do you think they don’t?



14. the former head of the atomic regulation authority of India and an atomic scientist Gopalakrishnan has stated that the regulation authority has less power and influence than the atomic energy commission and it is unable to get the information required for doing its duty, do you know this?



15. though the government placed in the floor of the assembly a suggestion that ‘if more than a crore filament bulbs across the state were to be replaced by CFL bulbs, about 500MW electricity can be saved’, so far this has not been executed by the govt. authorities. do you know why it has not been executed till now?



16. the two ‘expert’ committees set-up by the central government and your state government respectively, have refused to meet with the scientists who are protesting against the atomic power plant, do you know why this is so?

GLIMPSES OF NUCLEAR PHYSICS BOOK

v The nuclear density is calculated as 1.816 x10¹⁷ kgm^-3, which is an extremely very high value compared to the density of any other material available on earth. If one cubic metre box is packed with a material of 1.816 x 10¹⁷ kilogram, then it is the density of the nucleus and hence nuclear matter is in an extremely compressed state.

v The negative beta particle is emitted when a neutron changes into a proton, an electron and an antineutrino. The positive beta particle is emitted when a proton changes into a neutron, positron and neutrino. Thus, proton and neutron are mutually convertible. The proton and neutron are considered to be two different charge state of the same particle and in common they are called as nucleon.

v The experimental values of magnetic moments of a free neutron have some support to the meson theory of nuclear forces. A free neutron dissociates into a proton and negatively charged meson. This combination will have a negative magnetic moment. It follows that though uncharged, a neutron will have a negative magnetic moment.

v Nuclear forces are the strongest ever known forces. They are stronger than other known forces like electrostatic force and gravitational force. Nuclear forces are 10⁴⁰ times stronger than gravitational force.

v Theoretically infinite time is required for the atoms of the radioactive element to lose all its radioactive property and all radioactive elements are the same in this respect.

v The age of earth is estimated from the relative abundance of the two isotopes of uranium ₉₂U²³⁸ and ₉₂U²³⁵ as 593 x 10⁷ years.

v Larger doses of radiations produce irrecoverable effects within few weeks. When excessive doses are absorbed, the first noticeable disorder is a drop in white blood cell count. This is followed by radiation sickness pattern of diarrhoea, vomiting and fever. The more serious is the damage done to the bone marrow and to other cells which leads to the production of cancerous cells and become malignant tumours.

v Classical physics fails to explain the emission of alpha particles. Quantum mechanics provides a successful explanation for the problem of alpha emission. According to the quantum wave mechanics, the alpha particles are in constant motion inside the nucleus and bounces back and forth from the walls of the potential barrier. In short, the alpha particles behave like a wave form inside the nucleus. In each collision with the walls of the potential barrier, there is a probability that the particle leak through the barrier. This effect is known as tunneling effect.

v A king drew a line on the floor and asked his wise men to shorten the line without modifying the original line. Everyone was puzzled, how it is possible to shorten a line without modifying the original line. At that time, one of his ministers came forward and drew another longer line near the first line. The minister asked the king, look at the two lines and say which of the lines is shorter? The king at once replied, the line drawn first is shorter than the line drawn latter. This shows that the length is relative.

v Suppose that we have an observer who is at rest with respect to several fixed charges. This observer will clearly see only an electric field due to these charges. If we have another observer who is moving with respect to the first observer, then the second observer will see a group of moving charges and will consequently see a magnetic field in addition to an electric field.

v Quantum physics is the study of the behaviour of matter and energy at the molecular, atomic, nuclear, and even smaller microscopic levels. We need quantum mechanics to explain the behaviour of electrons in atoms or solids or the behaviour of atoms in molecules. In the early 20th century, it was discovered that the laws that govern macroscopic objects do not function the same in such small realms.

v Classical mechanics is completely definite theory in the sense that the computational procedures do not introduce any statistical uncertainties into the system themselves. Quantum mechanics on the other hand is fundamentally a probabilistic theory.

v Exclusively for biomedical purposes, many number of electron accelerators are also in operation. For instance, a 42 MeV Betatron at Christian Medical College Hospital, Vellore, a 20 MeV Linear Accelerator at All India Institute of Medical Sciences, New Delhi, a 12 MeV Linear Accelerator at the Department of Radiology, Srinagar, a 10 MeV Linear Accelerator at Tata hospital, Bombay and a 8 MeV Microtron in the Department of Physics, University of Pune.

v On August 6, 1945, a uranium fission bomb was detonated over the Japanese city of Hiroshima. The bomb, called little boy was a gun-type device which used an explosive charge to force two sub-critical masses of ₉₂U²³⁵ together. It was 28 inches in diameter and 120 inches long, a relatively small package to deliver an explosive force of some 20,000 tons of TNT. Casualties included both direct blast victims plus those who died from radiation-induced cancer in subsequent years. The bomb was triggered to explode at a height of 550 meters (1800 ft), a height calculated to cause the widest area of damage. In the detonation of the uranium fission bomb over Hiroshima, about 130,000 people were reported killed, injured, or missing. Another 177,000 were made homeless.

v On August 9, 1945 a plutonium fission bomb was detonated over the Japanese city of Nagasaki, three days after a uranium fission bomb was dropped on Hiroshima. The bomb, called fat man, was 128 inches long and had a diameter of 60.5 inches. It used implosion to compress the sub-critical assembly of plutonium. This kind of device had been tested less than a month before the drop, and was the subject of several other weapons tests after World War II. The explosive yield was about 20,000 tons of TNT, generated in about a microsecond. The bomb was triggered to explode at a height of 550 meters (1800 ft), a height calculated to cause the widest area of damage.

v Nuclear Power Corporation of India Ltd. (NPCIL) is the public sector company which owns, constructs and operates nuclear power plants in India. NPCIL plans to put up a total installed nuclear power capacity of 20,000 MW by the year 2020. India’s nuclear power programme has 46 units of reactors in operation. There are 43 units of pressurised heavy water reactors (PHWR) and 3 units of boiling water reactors (BWR) with a total power generation capacity of 4560 MWe.

v Unlike most other particles, neutrinos are able to escape from dense regions such as the core of the sun or the Milky Way and they can travel long distances from far-away galaxies without being absorbed, carrying information about these areas. In this sense, neutrinos are cosmic messengers, and neutrino astronomy is becoming increasingly important. So far, only two sources of extraterrestrial neutrinos have been observed: the sun and supernovae. On earth, both natural and artificial neutrino sources exist: radioactive materials from inside earth can undergo beta decay, producing geo-neutrinos. In addition, nuclear fission reactors produce neutrinos, and particle accelerators are being used as neutrino sources for research. Finally, when cosmic rays hit Earth’s atmosphere, atmospheric neutrinos are emitted as decay products of pions and muons. Neutrinos are very useful for studying astronomical and cosmological phenomena, and neutrino detectors are being built worldwide, deep underground to filter out the ‘noise’ of other particles.

What is Relativity?

Length is relative

A king drew a line on the floor and asked his wise men to shorten the line with out modifying the original line. Everyone was puzzled, how it is possible to shorten a line without modifying the original line.

At that time, one of his ministers came forward and drew another longer line near the first line. The minister asked the king, look at the two lines and say which of the lines is shorter? The king at once replied, the line drawn first is shorter than the line drawn latter. This shows that the length is relative.

Position is relative

Imagine two friends are standing on the opposite banks of a river facing each other. There is a house situated on one side of the bank of the river. One friend says that the house is towards the left side while the other friend says that the house is towards right side. Now the question is, whether the house is on the left side or right side. The answer is, both the answers are correct because the house is to the left side of one persons and right side to the other person. This clearly shows that position is relative.

Size is relative

If we compare a hockey ball with an atom, then the size of the ball is extremely very big. Similarly if we compare a hockey ball with earth, the size of the earth is extremely very big. Thus we can say that the size is relative.

Motion is relative

Let us consider a train is in motion with a velocity 60 km/h. The moving train is observed by three observers, the first person standing stationary on the platform, the second moving in the direction of train with a velocity 20 km/h and the third moving with a velocity 30 km/h in the opposite direction of the train. The first observer would observe the train moving with velocity of 60 km/h itself, the second observer would observe the train moving with velocity of (60-20) 40 km/h and the third would observe the train moving with velocity of (60+30) 90 km/h. Thus, the velocity of the train is different for different observers and so motion is relative.

Time is relative

What is the time now? The answer depends upon the location because the time now in India is different from the time in America. The time now in North Pole is different from the time now in South Pole. There is no paradox here because we cannot answer the question without referring to the place. Thus time is relative.

A puzzle based on time dilation

Suppose a scientist of 40 years old falls in love with his beautiful laboratory assistant of 18 years old. The scientist wants to marry her but the age difference is so much that the marriage is out of question. Hence, one day the scientist takes a journey to space in a rocket moving with a velocity 0.99 time the velocity of light.

The scientist returns back and observes that his clock reads one year. To his utter surprise the clock of his laboratory assistant reads 22 years. In this way the scientist’s age now is 41 years while the assistant’s age is 18+22=40 years. Now, they get married happily without any difficulty, reciting limerick.

Third Class Ticket-Heather Wood

With due acknowledgement to Writer S.RamaKrishnan

பயணம் மனிதர்களுக்கு எதையெல்லாம் கற்றுத்தருகிறது என்பதற்கு சாட்சி போலிருக்கிறது THIRD CLASS TICKET என்ற Heather Wood ன் புத்தகம், தொலைக்காட்சி பிம்பங்களாக உலவும் இந்தியாவைத் தாண்டி, உண்மையான இந்தியாவை அறிந்து கொள்ள முற்படும் ஒவ்வொருவரும் அவசியம் இந்நூலை வாசிக்க வேண்டும

1969ல் ஆண்டு வங்காளத்தின் மிகச்சிறிய கிராமம் ஒன்றினைச் சேர்ந்த 44 பேர் ஒட்டுமொத்த இந்தியாவையும் சுற்றிபார்த்துவருவது என்று ஒரு பயணம் கிளம்பினார்கள், இது புனிதப்பயணமோ, சுற்றுலாவோ கிடையாது, அறிவையும் அனுபவத்தையும் தேடிய யாத்திரை, அவர்கள் அதுவரை தனது சொந்தக் கிராமத்தை தவிர வேறு எந்த ஊரையும் பார்த்தவர்கள் கிடையாது, வாழ்வில் முதல் முறையாக வெளியூர்களுக்குப் பயணம் கிளம்பினார்கள், கல்கத்தாவில் துவங்கி காசி, சாரநாத், லக்னோ, ஹரித்துவார், டெல்லி, ஆக்ரா ஜான்சி, குஜராத், ஆஜ்மீர், ஜெய்பூர், பம்பாய், ஹைதரபாத், மைசூர், ஊட்டி, கோயம்புத்தூர், கொச்சி, கன்யாகுமரி, மதுரை, ராமேஸ்வரம், மகாபலிபுரம், பூரி, கொனர்க், டார்ஜிலிங், காங்டாக் மீண்டும் கல்கத்தா என்று நீள்கிறது இப்பயணம்

இந்த மகத்தான ரயில்பயணத்தில் கிராம மக்கள் கண்ட வரலாற்று முக்கிய இடங்கள், ஆறுகள், மலைகள், முக்கிய நகரங்கள், கலை நிகழ்ச்சிகள், அதனால் உருவான அவர்களின் மனநிலை மாற்றங்கள், இந்தியா என்பது எவ்வளவு மாறுபட்ட நிலப்பரப்பு மற்றும் பண்பாடுகளின் ஒருமித்த சங்கமம் என்பதை உணர்ந்த விதம், உணவு மற்றும் பழக்கவழக்கங்களின் மாறுதல்கள், நோய்மையுதல், சுய அடையாளஙகளை மறுபரிசீலனை செய்து கொள்வது என்று பயணம் மனிதர்களுக்குள் எவ்வளவு மாற்றங்களை கொண்டு வருகிறது என்பதை துல்லியமாக விவரித்திருக்கிறார் ஹீதர் வுட். கிராமவாசிகளின் பயணத்தின் ஊடே தானும் இணைந்த கொண்ட மானுடவியல் ஆய்வாளரான ஹீதர் வுட் 15000 கிலோமீட்டர் தூரம் அவர்களுடன் மூன்றாம் வகுப்பு ரயில்பெட்டியில் பயணம் செய்திருக்கிறார், அவளை வெள்ளைகாரப்பெண் என்று சற்று விலகியவளாக நடத்திய கிராமவாசிகள் பயண முடிவிற்குள் தங்களது சொந்த மகளைப்போல, சகோதரி போல நடத்திய அனுபவத்தை ஹீதர் வுட் உணர்ச்சிபூர்வமாகப் பதிவு செய்திருக்கிறார்

இதுவரை எழுதப்பட்ட பயணநூல்களில் இருந்து மூன்றாம் வகுப்பு டிக்கெட் முற்றிலும் மாறுபட்டது, இது ஒரு இந்திய கிராமம் ஒட்டுமொத்த இந்தியாவை சுற்றி வந்த சவாலான அனுபவத்தின் அசலான பதிவு, கிராமவாசிகளின் கண்களால் இந்தியாவின் பழமையும் புதுமையும் எப்படி உள்வாங்கிக் கொள்ளபடுகின்றன என்பதன் நேரடி சாட்சியாக உள்ளது. சொந்த ஊர்ப் பற்று, தாய்மொழிப்பற்று, உள்ளுர்சாப்பாடு, உள்ளுர் பழக்க வழக்கம் என்று தன்னைச் சுற்றிய சிறிய வட்டத்திற்குள் இருந்தபடியே உலகைப் பார்த்து பழகிய மனிதர்களுக்கு, பயணம் இந்த வட்டத்தை விலக்கி, உலகம் எவ்வளவு பெரியதாக இருக்கிறது பாருங்கள் என்று கண்முன்னே காட்டுகிறது,

அந்த அனுபவத்தை வார்த்தைகளால் சொன்னால் புரியாது, வாழ்ந்து அனுபவிக்க வேண்டும், அப்படியான அனுபவத்தைத் தேடிச் சென்ற கிராமவாசிகளை, அவர்களின் விசித்திரமான மன இயல்புகளை அழகாக இப் புத்தகம் பதிவு செய்திருக்கிறது. வங்காள கிராமவாசிகள் ஒரு இந்தியப் பயணம் துவங்கியதே தனிக்கதை, 1969ம் ஆண்டு கல்கத்தாவில் உள்ள ரயில்வே துறையின் உயர் அலுவலகம் ஒன்றிற்கு வந்த ஸ்ரீமதி சென் என்ற வயதானபெண், தான் இன்னும் இரண்டு மாதங்களில் நோயில் இறந்து போக இருப்பதாகவும் அதற்குள் தன்னுடைய கிராமத்தைச் சேர்ந்த மக்கள் உலக அனுபவத்தைப் பெற வேண்டும் என்பற்காக, தனது சொத்து முழுவதையும் செலவு செய்து, அவர்களை ஒட்டுமொத்த இந்தியாவையும் ஒரு முறை பார்த்து வரசெய்ய விரும்புவதாகக் கூறினார்

ரயில்வே அதிகாரி இது முட்டாள்தனமான காரியம் என்பது போல பார்த்தபடியே இந்தியாவை ஏன் அவர்கள் சுற்றிப்பார்க்க வேண்டும் என்று கேட்கிறார். அதற்கு ஸ்ரீமதி சென் பதில் சொன்னார். என்னுடைய கிராமத்தை சேர்ந்த மக்களுக்கு வெளியுலகமே தெரியாது, அவர்கள் கல்கத்தாவைக் கூட பார்த்தது கிடையாது, உள்ளுரிலே பிறந்து வளர்ந்து, வாழ்ந்து இறந்து போய்விடுகிறார்கள், இந்தியா எவ்வளவு பெரியது, எவ்வளவு கிராமங்கள், நகரங்கள் இருக்கின்றன, யார் நம்மை ஆள்கிறார்கள், எங்கிருந்து ஆள்கிறார்கள், நாட்டின் தலைநகர் எப்படியிருக்கும், பிரம்மாண்டமான மலைகள், நதிகள் எங்கேயிருக்கின்றன, மற்ற ஊர்களில் மக்கள் எப்படி வாழ்கிறார்கள், விவசாயிகள் எப்படி விவசாயம் செய்கிறார்கள், சந்தை எப்படியிருக்கிறது, கோவில்கள் எவ்வாறு இருக்கின்றன, வேறுபட்ட உணவும், உடையும், பழக்க வழக்கங்களும் எப்படியிருக்கின்றன என்பதை எல்லாம் அவர்கள் நேரில் அனுபவித்து வர வேண்டும், இது தான் எனது நோக்கம், இந்தப் பயணத்தின் வழியே அவர்கள் இந்தியாவை முழுமையாகப் புரிந்து கொள்ள வேண்டும், அப்படி செய்தால் அதன்பிறகு கிராமம் மேம்படும், கூடவே அவர்களுக்குள் சண்டை சச்ரவுகள் வராது, அதற்காகவே இந்த ஏற்பாடினைச் செய்ய விரும்புகிறேன்

ரயிலில் மூன்றாம் வகுப்புப் பயணம் மேற்கொள்வதற்கு வசதியாக ஒரு தனிப்பெட்டியை ஒதுக்கித் தர முடிந்தால் அதற்கான மொத்த செலவையும் நான் ஏற்றுக் கொள்கிறேன், இது என்னுடைய நெடுநாளைய கனவு, இதை நீங்கள் தான் நிறைவேற்ற வேண்டும். ரயில்வே துறையின் அதிகாரி இந்த விசித்திரமான கோரிக்கையை தான் நிறைவேற்றி வைப்பதாகவும் அதற்கான பணத்தை கட்டும்படியாக சொல்லிவிட்டு, இவர்களை யார் வழிநடத்துவார்கள், யாராவது விபரங்களை எடுத்துச் சொல்லாவிட்டால் கிராம மக்களால் எதையும் புரிந்து கொள்ள முடியாதே என்று கேட்கிறார் .

அதற்கு ஸ்ரீமதி சென் கல்கத்தாவில் எங்கள் கிராமத்தைச் சேர்ந்த ஒரு பள்ளிஆசிரியர் இருக்கிறார், அவர் கிராமவாசிகளுடன் இணைந்து பயணம் செய்து இந்தியாவை அறிமுகம் செய்து வைப்பார் என்றார். அதன்படியே பயண ஏற்பாடு முடிவாகிறது, ஆனால் எதிர்பாராமல் ஸ்ரீமதி சென் இறந்து போய்விடுகிறார், அவரது கடைசி ஆசையை நிறைவேற்ற கிராமம் முன் வருகிறது.

ஒட்டுமொத்த கிராமத்தையும் ஒரு ரயில் பெட்டியில் ஏற்றிக் கொண்டு போக முடியாது என்பதால் நாற்பது பேர் பயணத்திற்காகத் தேர்வு செய்யப்படுகிறார்கள், அந்த நாற்பது பேருடன் ஒரு உள்ளுர் சமையல்காரன் சேர்த்துக் கொள்ளப்படுகிறார், காரணம் உள்ளுர் முறைப்படி ரயிலிலே சமைத்து சாப்பிடுவதாக இருந்தால் மட்டுமே பயணம் வர முடியும் என்று அத்தனை கிராமவாசிகளும் ஒரே குரலில் சொல்கிறார்கள், இவர்களுடன் ஒரளவு ஆங்கிலம் தெரிந்த ஒரு மொழிபெயர்ப்பாளர், மற்றும் வைத்தியம் அறிந்த பெண் ஆகியோரும் பயணம் செய்யத் துவங்குகிறார்கள்

பயணம் குறித்த கற்பனையும் பயமுமாக முதல் அத்தியாயம் துவங்குகிறது, அவர்களுக்கான மூன்றாம் வகுப்பு டிக்கெட் இருக்கிறது, அதை வாங்கிக் கொண்டு அவர்களாக கல்கத்தா போக வேண்டும், அங்கே தான் பள்ளி ஆசிரியர் அவர்களுடன் இணைந்து கொள்வார் என்று அறிவிக்கபடுகிறது, ரயில் டிக்கெட்டை எப்படி பத்திரமாக வைத்துக் கொள்வது என்பதில் குழப்பம் துவங்குகிறது, கல்கத்தாவில் போய் இறங்கி டிராமில் போனால் பள்ளி ஆசிரியரை சந்தித்துவிடலாம், ஹௌரா பாலத்தில் நடந்து போனால் அவர்கள் வழிதப்பிவிடுவார்கள் என்று ஆலோசனை சொல்கிறார் ரயில்வே ஊழியர்

எவ்வளவு தூரமாக இருந்தாலும் நடப்பது தான் எங்கள் வழக்கம், டிராம்கிராம் எல்லாம் வேண்டாம் என்று கிராம மக்கள் கல்கத்தா போய் இறங்குகிறார்கள், நகரம் ஒரே குப்பையும் தூசியுமாக உள்ளது. அதைக்கண்ட ஒரு பெண், சே, கையில் விளக்குமாறைக் கொண்டுவரமால் போய்விட்டேனே, இல்லாவிட்டால் தெருவைச் சுத்தம் செய்திருக்கலாமே என்று ஆதங்கப்படுகிறார், ஏன் இந்த ஊரில் அசுத்தங்களைப் பற்றி யாருமே கவலைப்படுவதில்லை, அவரவர் வேலையைப் பார்த்துக் கொண்டு போய்க் கொண்டேயிருக்கிறார்களே என்று திகைப்பாக இருக்கிறது,

அதைவிட சாலையோர நடைபாதைகளில் குடியிருப்பவர்களைக் கண்டு ஏன் இவர்களுக்கு வீடு இல்லை என்று விசாரிக்கிறார்கள், நடைபாதை தான் வீடு என்பதை அவர்களால் ஏற்றுக் கொள்ள முடியவில்லை, அவர்கள் நகரம் என்பதை முதன்முறையாக எதிர்கொள்கிறார்கள், அதன் நெருக்கடி, பரபரப்பு, பணம் மதிப்பிலாமல் போகும் விதம், மனித உறவுகள் அந்நியப்பட்டு போனதை கண் கூடாகக் காண்கிறார்கள், ஆனால் இவை எல்லாம் தாண்டி மனிதர்கள் நேசமிக்கவர்கள் என்றே கிராமவாசிகள் நினைக்கிறார்கள், பரிவோடு நடந்து கொள்கிறார்கள். ரயில்வே துறை அவர்களை மந்தைகளைப் போல மரியாதையின்றி நடத்துகிறது, பலரும் ,இப்பயணம் காசிற்குப் பிடித்த தெண்டம், வீண்வேலை என்று கேலி செய்கிறார்கள், கிராமவாசிகள் அந்தக் கேலியைப் பொருட்படுத்துவதேயில்லை,

ஆசிரியர் அவர்களுடன் இணைந்து கொள்கிறார், இந்தியப்பயணம் துவங்குகிறது, குழந்தையைத் தொட்டிலில் போட்டு தாலாட்டுவதை போல ரயில் தங்களை தாலாட்டுகிறது என்று ஒரு கிராமத்துப்பெண் மிகவும் ரசித்து அனுபவிக்கிறார், இன்னொருவருக்கோ ரயில்வேகம் பயமுறுத்துவதாக உள்ளது, உள்ளுர் சமையல்காரனை கொண்டு சமைத்த உணவை சாப்பிட்டு அவர்கள் கோழித்தூக்கம் தூங்குகிறார்கள். பயணத்தின் போது ஒரு இடத்தில் தங்கள் வழிகாட்டியிடம் சுற்றுலா பயணி என்பது யார் என ஒரு கிராமவாசி கேட்கிறார்,

அதற்கு கையில் பணம் வைத்துக் கொண்டு பொழுது போக்குவதற்காக ஊர் ஊராகச் சுற்றியலைபவரே சுற்றுலா பயணி எனப் பதில் சொல்கிறார் வழிகாட்டி, பணத்தை ஊர் சுற்றுவதற்காகவே சம்பாதிக்கின்ற ஆள்கள் இருக்கிறார்களா என்று வியப்போடு கேட்கிறார் கிராமவாசி, ஆமாம் நிறைய வெளிநாட்டவர்கள் இப்படி சுற்றுலா வருவார்கள் என்று சொல்கிறார். சுற்றுலா பயணிகள் என்ன செய்வார்கள் என்று கிராமவாசி கேட்டதற்கு, தனக்குப் பிடித்தமானதை புகைப்படம் எடுத்துக் கொள்வார்கள் என்று வழிகாட்டி பதில் சொல்கிறார்,

புகைப்படம் எடுப்பதன் வழியே ஒன்றை எப்படிப் புரிந்து கொள்ள முடியும், அதற்காக ஒருவன் இவ்வளவு தூரம் பயணம் செய்வது முட்டாள்தனமாகயில்லையா என்று கேட்கிறார் இன்னொரு கிராமவாசி, இப்படி பயணம் அவர்களின் மனதில் நிறையக் கேள்விகளை உருவாக்குகிறது, அதற்கான பதிலை நிறைய நேரங்களில் அவர்கள் அனுபவித்து அறிந்து கொள்கிறார்கள், புத்தகமெங்குமுள்ள அவர்களின் கேள்விகள் மிக முக்கியமானவை,

இந்தியாவை வெள்ளையர்கள் ஆண்டார்கள் என்று வழிகாட்டி கூறும்போது ஒரு கிராமவாசி இந்தியர்களை விட அதிக வெள்ளைகாரர்கள் இந்தியாவில் இருந்தார்களா என்று சந்தேகத்துடன் கேட்கிறார், இல்லை பத்து சதவீதம் கூட கிடையாது என்று வழிகாட்டி சொல்கிறார், நம்மை விட எண்ணிக்கையில் குறைவானவர்கள் நம்மை ஆண்டது எப்படி, ஏன் மக்கள் அதை அனுமதித்தார்கள் என்று குழப்பத்துடன் கேட்கிறார் விவசாயி, அது போலவே தன் குடும்பத்தை இங்கிலாந்து விட்டுவிட்டு ஏன் வெள்ளைகாரன் இந்தியா வந்தான், மந்திரிகள் மற்றும் பதவியில் இருப்பவர்கள் ஏன் சாமான்ய மக்களை சந்திப்பதேயில்லை என்று கிராமவாசிகள் கேட்கிறார்கள்,

பயணம் இந்தியாவின் கடந்தகாலத்தையும் நிகழ்காலத்தையும் அவர்களுக்கு ஒருங்கே புரிய வைக்கிறது, கண்முன்னே காணும் இந்தியா ஒரு விசித்திரம் என்பதை அவர்கள் உணர்ந்து கொள்கிறார்கள், வங்காளியான நாம் தான் இந்தியாவில் உயர்வானர்கள் என்றிருந்தோம், அதற்கு வெளியே இவ்வளவு மக்கள் உயர்வாகவும் அமைதியாகவும் வாழ்கிறார்கள், என்றால் வங்காளிகள் தங்களைப் பெருமை பேசிக் கொண்டது வெறும் சுயதம்பட்டம் தானா என்று கிராமவாசி கேட்பது, பயணம் அவரை மாற்றியிருப்பதன் அடையாளமாகவே உள்ளது,

பாதி பயணத்திற்குள் சமையல்காரன் போய்விடுகிறான், வெளிஉணவை ஏற்றுக்கொள்ள மறுத்து பட்டினி கிடக்கிறார்கள், முடிவில் வங்காளச் சமையல் அறிந்த பெண்மணியைத் தேடிப்பிடித்து மாற்று ஏற்பாடு செய்கிறார்கள், ஆனால் வேறுவழியில்லை என்ற நிலை உருவான போது அவர்களின் உணவுப் பழக்கம் மாற ஆரம்பிக்கிறது, பழகிய சாப்பாடு பயணத்தின் போது ஒரு மனிதனை எவ்வளவு படுத்தி எடுக்கும் என்பதை அழகாக விவரித்திருக்கிறார்கள்,

அது போலவே பயணத்தில் நோய்மையுறுவது, திடீரென ஒருவருக்கு குளிரில் அவதிப்பட்டு நுரையீரலில் சுவாச அழற்றி உருவாகிறது, நிறையப் பேருக்கு கைகால் வலி உருவாகிறது, வயிற்றுஉபாதைகள் ஏற்படுகின்றன, இதற்காக உடனடி மருத்துவ சிகிட்சை தேவைப்படுகிறது, அதற்காக மருத்துவரைத் தேடியலைகிறார்கள், இந்த நிலையில் பயணத்தை முடித்துவிடலாமா என்ற யோசனை கூட எழுகிறது, ஆனால் பயணம் எக்காரணம் கெர்ண்டும் தடைப்படக்கூடாது என்று மருந்து சாப்பிட்டபடியே பயணம் மேற்கொள்கிறார்கள்

ரயிலில் ஸ்ரீமதிசென்னின் புகைப்படத்திற்கு தினமும் பூ போட்டு வணங்குகிறார்கள், கட்டுப்பெட்டியாக வீட்டிற்குள் அடைந்து கிடந்த பெண்களின் இயல்பு பயணத்தில் உருமாறுகிறது, தங்களுக்குள் இருந்த பேதம் கரைந்து போய் தாங்கள் அனைவரும் ஒரே ஊர் என்பதை அவர்கள் உணர்கிறார்கள், கோவில்கள், கலைநிகழ்ச்சிகள், வரலாற்றுபுகழ்மிக்க இடங்கள், வயல் வெளிகள், தங்களை போன்ற விவசாய கிராமங்கள், சிறியதும் பெரியதுமான நகரங்கள் என்று முடிவில்லாமல் சுற்றிய இவர்கள் கொச்சி வழியாக கன்யாகுமரிக்கு வருகிறார்கள், அங்கிருந்து மதுரை, மகாபலிபுரம் என்று சுற்றி ஒரிசா போய்விடுகிறார்கள்

தங்களது கிராமத்தில் இருந்து கிளம்பிய போது இருந்த அவர்களின் உலக அறிவு மெல்ல விரிந்து தங்களைத் தானே வழிநடத்திக் கொள்கிறார்கள், நெருக்கடிகளை எதிர்கொண்டு தானே சமாளித்து மீள்கிறார்கள், சகலருக்கும் அன்பைப் பகிர்ந்து தருகிறார்கள், இந்தியாவின் நீண்ட வரலாற்றையும் பண்பாட்டையும் எழுச்சிவீழ்ச்சியையும் அறிந்து கொள்ளும் போது தங்களின் வாழ்க்கை என்பது வானில் ஒளிர்ந்து மறையும் சிறிய வெளிச்சம் மட்டுமே என்பதை புரிந்து கொள்கிறார்கள்,

பயணம் அவர்களுக்கு நிறைய ஆச்சரியங்களை அளிக்கிறது, நிறையப் பாடங்களை கற்றுத்தருகிறது, ரயிலை அவர்கள் நேசிக்கிறார்கள். சொந்த வீடு போல உணர ஆரம்பிக்கிறார்கள். ரயில் வெறும் வாகனம் இல்லை, அது இந்தியாவை ஒன்றிணைக்கும் ஒரு நீள்கரம், கிராமவாசிகள் மூன்றாம் வகுப்பு பெட்டியில் பயணம் செய்வதன் வழியே புழுதிக்காற்றும் வெக்கையும் தாகமுமாக இந்தியாவை அதன் உண்மையான ரூபத்தில் கண்டடைகிறார்கள், அது ஒரு மகத்தான தரிசனம், வாழ்நாள் முழுவதும் மறக்கமுடியாத நிகழ்வு,

இந்தியாவினை முழுமையாகக் காண்பதற்கு ஒருவனுக்கு அவனது வாழ்நாள் போதாது, இந்தியாவில் வாழ்பவர்கள் ஒருமுறையாவது அத்தனை முக்கிய நதிகளையும் கண்டுவிட வேண்டும், நதி வழி தான் நகரங்களும் இருக்கின்றன, ஆகவே நதிகளையும் நகரங்களையும் இணைத்தே பயணம் மேற்கொள்ளலாம், வரலாற்று முக்கியத்துவம் வாய்ந்த இடங்கள், பௌத்தம், சமணம், சீக்கியம் சார்ந்த முக்கிய இடங்கள், புகழ்பெற்ற கோவில்கள், புனிதர்களின் இடங்கள், அடர்ந்த வனங்கள், மலைகள், பள்ளத்தாக்குகள், தேயிலை காபி தோட்டங்கள், கோதுமை வயல்கள், மலைநகரங்கள், கானுயிர் வசிப்பிடங்கள், மிகப்பெரிய ஏரிகள், ஆறுகள், பாலைநிலம், சிறியதும் பெரியதுமான நகரங்கள், இசை, நடனம், ஒவியம், சிற்பக்கலை சார்ந்த மையங்கள், பிரசித்திபெற்ற கல்விநிலையங்கள், அறிவுத்துறை சார்ந்த ஆய்விடங்கள், இயற்கையோடு இணைந்த கிராமங்கள், என்று சுற்றிக்காண்பதற்கு இந்தியாவில் எவ்வளவோ இருக்கின்றன, அதில் பாதியை ஒருவனால் காணமுடிந்தால் அவன் பாக்கியவான், பயணம் முழுவதும் கிராமவாசிகள் அவர்கள் உடைகளுக்காகவும், எளிய தோற்றத்திற்காகவும் பிச்சைகாரர்கள் என்றே படித்தவர்களால் கேலி செய்யப்படுகிறார்கள், அவர்கள் அதைக் கண்டு கொள்வதில்லை, உண்மையில் பயணம் நமது அடையாளத்தை உதறச்செய்துவிடுகிறது, நம்மை வெறுப்பவனைக் கூட நேசிக்க செய்யும் மனதை தந்துவிடுகிறது, பயணியாக இருப்பது ஒரு சுகம், அபூர்வநிலை,

சாதாரணக் கூலி வேலை செய்யும் ஒரு வெள்ளைகாரன் இந்தியாவிற்கு பயணியாக வரும்போது அவனுக்கு நாம் கொடுக்கும் மரியாதையை. இங்குள்ள கிராமவாசிகள் பயணம் செய்யும் நாம் தருவதேயில்லை, ஏன் இந்த வேறுபாடு, அலட்சியம். அவமதிப்பும், எதிர்பாராமையும், கைவிடப்படலும் பயணத்தின் இணைபிரியாத தோழமைகள், அதைத் தவிர்த்து ஒருவனால் பயணம் மேற்கொள்ளவே முடியாது. இந்த நூலில் கிராமவாசிகள் இந்தியாவைச் சுற்றிபார்த்துவிட்டு தனது சொந்த கிராமத்திற்குத் திரும்பும் அத்தியாயம் மிகுந்த உணர்ச்சிமயமாக விவரிக்கபட்டுள்ளது

முற்றிலும் மனம் மாறியவர்களாக கிராமவாசிகள் நடந்து கொள்கிறார்கள், உலகம் கற்றுத்தந்த பாடத்தை தனது கிராமத்தில் உடனே நடைமுறைப் படுத்துகிறார்கள். ஸ்ரீமதிசென்னின் கனவு நனவாகிறது, இந்த நூலெங்கும் ஆதாரக்குரல்போல ஒலிப்பது மனிதநம்பிக்கை குறித்த ஹீதர் வுட்டின் கருத்துகளே, ஹீதர் வுட் சொல்கிறார் ,மனிதனின் உண்மையான சந்தோஷம் என்பது குடும்ப விசேசமோ, அல்லது நிறைய சம்பாதிப்பதோ இல்லை, அந்த மகிழ்ச்சிகள் தற்காலிகமானவை, கடந்து போய்விடக்கூடியவை, உண்மையான சந்தோஷம், எதிர்வரும் தலைமுறையான நமது பிள்ளைகள் நம்பிக்கையுடன் வாழ்க்கையை எதிர்கொள்ளுமாறு செய்வதே, அதை நாமே உருவாக்க வேண்டும்

சகல கஷ்டங்களையும் கடந்து வாழ்க்கை இனிமையானது என்று அவர்கள் நம்பிக்கை கொள்ள வேண்டும், அப்படியான முன்மாதிரி வாழ்க்கையை நாம் வாழ்ந்து காட்டினால் மட்டுமே நம்முடைய பிள்ளைகள் அதைக் கடைப்பிடிப்பார்கள், ஆகவே நம்பிக்கை தான் மனிதனின் ஆதாரசக்தி, அதை உருவாக்கி வலுப்படுத்த வேண்டும். நகரம் மனிதர்களின் பேராசையால் நிரம்பியிருக்கிறது, கிராமமோ புறக்கணிக்கபட்ட நிலையில் கூட உறுதியான நம்பிக்கையைத் தன் பக்கம் வைத்திருக்கிறது, ஒரு உண்மையைப் புரிந்து கொள்ளுங்கள், கிராமத்தின் அழியாத நம்பிக்கைகள் கைவிடப்பட்டால் இந்தியாவிற்கு எதிர்காலமே இருக்காது

திறந்த மனதுடன், எளிமையுடன், நேசத்துடன், பேராசையும் வன்முறையும் இன்றி, அறிவையும் அனுபவத்தையும் பகிர்ந்து தர வேண்டியது ஒவ்வொரு மனிதனின் கடமை, அந்தக் கடமைக்கு நம்மைத் தயார் செய்வதற்கே இது போன்ற பயணங்கள் தேவைப்படுகிறது. ஹீதர் வுட்டின் இந்த எளிய வாசகங்கள் உண்மையானவை, இந்தியாவை ஒருமுறைச் சுற்றிவந்தவன் அதன்பிறகு வாழ்வின் மீது மிகுந்த பற்றும் நம்பிக்கையும் கொண்டவனாகவே இருப்பான், நிலம் கற்றுத்தரும் பாடம் மகத்தானது, ஒரு போதும் மறக்கமுடியாதது. அலைந்து பாருங்கள் இந்தியா எவ்வளவு பெரியது, வளமையானது, உறுதியானது, என்பது புரியும்.